DOOPVONT

De St. Martinuskerk de oude kerk van Zevenaar had een rijke inventaris. Een aantal bewaard gebleven houten heiligenbeelden getuigd hier nog van. In de kerk was waarschijnlijk ook een rijk versierde zandstenen doopvont aanwezig zoals ze in de 15e eeuw in het Nederrijngebied in de mode waren. Dit doopvont is bij de verwoesting van de kerk in de 80 jarige oorlog mogelijk beschadigd geraakt en in 1650 vervangen door een koperen doopvont welke tot op de dag van vandaag in gebruik is. De stad Zevenaar kreeg in 1521 een kerk binnen de grachten. Deze St. Andreaskerk is rond 1600 door brand geteisterd. In de 17e eeuw komen er daarom allerlei nieuwe inventarisstukken o.a. een preekstoel in 1657, een communiebank, een kruisbeeld, een biechtstoel, een orgel en twee zijaltaren in 1659 en in 1662. Ook schijnt er een doopvont aangeschaft te zijn. Het huidige doopvont wordt dus vaak als 17e eeuws bestempeld. Wanneer we dit doopvont waarvan alleen het bekken oud is bekijken, kunnen we concluderen dat het hier om een 15e eeuws achtzijdig zandstenen bekken gaat. Omdat er pas na 1521 kinderen gedoopt mochten worden in de stad Zevenaar en omdat de St.Martinuskerk vanaf 1650 over een nieuw doopvont beschikte, ligt het voor de hand om te veronderstellen dat het huidige doopvont van de St. Andreaskerk het oude doopvont van de St. Martinuskerk is.

E.B.

De doopvont van de St. Martinuskerk.

Anno 1650.

De doopvont van de St.Andreaskerk.

Volledig onnodig, historisch onverantwoord en niet mooi zijn de ontbrekende stukken steen weer aangevuld.